Mapa wędrówki ku poznaniu siebie i rozwinięciu własnej świadomości jest zapisana w systemie czakr. System ten został najpełniej opisany w jodze i tantrze, ale znany jest również w wielu innych ścieżkach duchowych na całym świecie. Odnosi się on do fizycznych, emocjonalnych, mentalnych i duchowych aspektów naszej egzystencji oraz do samej ewolucji świadomości.
Czym są czakry?
Na czakry możemy patrzeć w dwójnasób, są bowiem zarówno rzeczywiste jak i symboliczne. Na poziomie energetycznym reprezentują centra subtelnej energii (prany) oraz symbolizują kolejne etapy rozwoju świadomości, od poziomu instynktów do rzeczywistości intuicyjnej.
Na poziomie fizycznym są powiązane ze splotami nerwowymi i gruczołami wydzielania wewnętrznego oraz powiązanymi z nimi narządami wewnętrznymi i otaczającymi je mięśniami i stawami. Tworzą ważne połączenia w kompleksie ciało-energia-umysł. Są główną drogą poprzez którą fizyczna praktyka jogi wpływa na umysł i witalność.
„Czakry określają ścieżkę, którą każdy człowiek musi podążać, aby zrealizować swój pełny potencjał.”
Swami Satyananda Saraswati
Czakry na poziomie umysłu obejmują systemy wierzeń, poprzez które doświadczamy i na bazie których tworzymy nasz osobisty świat. Są niejako “programami”, które kierują naszym życiem. Kiedy jesteśmy w nich zamknięci, stają się one nawykowym sposobem interakcji z otaczającym nas światem. Każda czakra wiąże się z określoną jakością percepcji, myśli i emocji oraz będących odpowiedzią na nie działań. Tym sposobem, przykładowo “program” pierwszej czakry, zawiera informacje związane z przetrwaniem, poczuciem bezpieczeństwa, potrzebami materialnymi. Na poziomie tej czakry nasze wspomnienia krążą wokół doświadczeń związanych z bezpieczeństwem lub jego brakiem, patrzymy na świat poprzez pryzmat instynktu przetrwania i bezpieczeństwa materialnego, nasze myśli i plany są związane z gromadzeniem dóbr i zabezpieczaniem, kieruje nami lęk i chciwość.
Tak więc czakry określają nasz osobisty styl relacji ze światem, wpływają na nasze zdrowie, determinują naszą witalność, sposób w jaki postrzegamy świat, wspomnienia, myśli, emocje, etykę oraz działania. Są archetypowym wzorcem naszego rozwoju i dojrzewania osobowości. Pracując z nimi możemy uzdrowić emocjonalną traumę, rozpoznać i zmienić szkodliwe dla nas przekonania i wzorce zachowań.
Barbara Ann Brennan (1987) opisuje ten fenomen następująco:
“Jeśli dziecko zostanie wielokrotnie odrzucone w momencie, kiedy chce podzielić się miłością, zapewne przestanie się nią dzielić. Aby to zrobić, najprawdopodobniej powstrzyma uczucie miłości zastępując je działaniem. Aby stało się to możliwe, energia płynąca przez czakrę serca będzie musiała zostać zblokowana. Kiedy przepływ energii przez czakrę serca zostanie powstrzymany lub spowolniony, będzie to miało wpływ na rozwój tej właśnie czakry. Z czasem pojawi się objaw fizyczny. Ten sam proces dotyczy wszystkich pozostałych czakr”.
To co “zapomniane”..
Czakry zapisują ślad każdego emocjonalnie ważnego doświadczenia, które dana osoba miała w swoim życiu (Eden, 1998). Kiedy to czego doświadczamy w naszym życiu jest zbyt bolesne, trudne, kiedy nie jesteśmy w stanie w pełni przeżyć i przyjąć uczuć, które są odpowiedzią na te zdarzenia, albo kiedy nasze uczucia, pragnienia są niezgodne z przyjętymi przez nas lub narzuconymi przez otoczenie bądź kulturę normami i wzorami, zostają one głęboko zakopane, wyparte do nieświadomości, i zaczynają ograniczać nasze funkcjonowanie. Wibracja traumy zostaje osadzona w naszych ciałach i wpleciona w nasze mięśnie, stawy i narządy. Zablokowane poczucia winy, wstydu, bólu i strachu stają się napięciami w naszym ciele. Kiedy nasze (jakiejkolwiek natury) doświadczenie zostanie w ten sposób zakłócone, „nieprzeżyte w pełni”, w rozumieniu energetycznym spowoduje to zablokowanie na poziomie korespondującej z tym doświadczeniem czakry. W ten sposób np. doświadczenie braku poczucia bezpieczeństwa będzie przechowywane w pierwszej czakrze, a doświadczenie zawodu miłosnego w czakrze serca.
Praca z czakrami pozwala odzyskać to co zostało oddzielone, „zapomniane”, wyparte. Pozwala przywrócić to co odseparowane z powrotem do świadomości, umożliwić poznanie i rozwój. Tutaj właśnie łączą się: duchowość i psychoterapia.
Uzdrawiając to co zostało zranione, przyjmując ponownie ze współczuciem i miłością wszystkie odseparowane części nas samych, odzyskując nasze doświadczenia, odzyskując wyparte i odcięte części siebie i zamrożone emocje, przywracamy naturalny przepływ życiowej energii.. nasza świadomość poszerza się, a my zaczynamy podążać ścieżką wewnętrznego rozwoju. Nasza świadomość ewoluuje. Joga bowiem to nie tylko asany i fizyczna praktyka, jak najczęściej widzi się ją na Zachodzie. Jej zewnętrzne formy są jedynie przygotowaniem do podróży w głąb siebie.
Możemy powiedzieć że joga to systematyczny trening rozwoju neurofizjologicznych ścieżek dla tych wszystkich wrażeń, których doświadczanie zostało odcięte, uczuć które zostały wyparte, rozszczepione, zdysocjowane. Kiedy uczymy się integrować coraz głębsze, coraz bardziej prymitywne uczucia, które wyłaniają się z naszej głębi – wówczas cała trauma, która była wyparta znika. Wtedy właśnie pojawia się wolność! Jesteśmy w stanie wycofać nasze projekcje, i to jest rzeczywista praktyka jogi.
Z pomocą ego.
Proces ten wymaga jednak silnego “ego”. Tworzenie silnego ego jest ważne zarówno w psychoterapii jak i w jodze, ponieważ zapewnia:
- poczucie uziemienia, stabilności
- rozróżnienie między fantazją a rzeczywistością
- kontakt z tym, co jest wewnątrz i na zewnątrz
- sterowanie impulsami.
Tak naprawdę możemy zanurzyć się w naszym głębszym umyśle, jedynie wówczas gdy mamy silne, stabilne ego, które jest też elastyczne! Silne ego jest nam potrzebne, abyśmy mogli zintegrować cień, stłumione emocje, wściekłość, zazdrość, wstyd, smutek, pożądanie, chciwość, a w skrajnych przypadkach nawet skłonności samobójcze i mordercze. Tylko poprzez integrację cienia możemy oświetlić – oświecić umysł i obudzić całą naszą świadomość. Carl Jung powiedział: „Nie można stać się oświeconym wyobrażając sobie formę światła, ale czyniąc świadomą ciemność”.
W tym procesie zgłębiania własnego wnętrza, potrzebujemy świadka, wewnętrznego towarzysza, który nie będzie reagował na trudne doświadczenia tak, jak pierwotnie reagowaliśmy na nie sami, albo jak reagowali na nie nasi pierwsi opiekunowie. W jodze nazywa się on drashta a w psychoterapii obserwującym ego. Potrzebujemy życzliwości i postawy wolnej od oceniania by móc przyjąć skarby, jakie kryje nasza nieświadomość, by odzyskać nasze doświadczenia a wraz z nimi uwięzioną w nich energię i świadomość, by móc ewoluować.
Właśnie tutaj spotykają się i wzbogacają wzajemnie: joga i psychoterapia. Dla naszego zachodniego umysłu „psychoterapeutyczne narzędzia pracy” z emocjami, traumą, przekonaniami wzbogacają możliwości pełnej integracji doświadczenia. Joga wspiera psychoterapię, a psychoterapia wspiera nasz rozwój duchowy. Jak mówi o tej symbiozie Swami Niranjan – „Bez poznania (zrozumienia) umysłu i emocji nie jesteśmy w stanie pojąć czym jest duchowość.”
(fragmenty książki lek.med Irena Nowak: „Joga i psychoterapia” – w przygotowaniu)
Jeżeli chciałbyś lepiej poznać siebie, więcej zrozumieć, poczuć się lepiej na co dzień, sam ze sobą, ze swoimi myślami, swoim “ja”; jeśli jest coś co chciałbyś przepracować lub zwyczajnie pragniesz pogłębić własną ścieżkę rozwoju duchowego, to serdecznie zapraszamy Cię na pierwszą część warsztatu “Pulsacje życia – od instynktu do błogości”, na którym zajmiemy się czakrą podstawy oraz czakrą swadisthana. Warsztat współprowadzony jest przez Irenę Nowak. Informacje o kolejnych częściach warsztatów już niebawem.
https://www.facebook.com/events/426430491301580/
